Lutowanie to technika łączenia metali albo spoiw za pomocą lutu. Lut to metalowe spoiwo, którego temperatura topnienia jest niższa od temperatury topnienia łączonych elementów. Podstawy techniki lutowania znane są ludziom od tysięcy lat, już starożytni Egipcjanie łączyli złoto i srebro tworząc w taki sposób biżuterię.Około 4000 lat temu odkryto właściwości topnienia w niskiej temperaturze cyny i to spowodowało postęp w zakresie lutowania. W dzisiejszych czasach lutujemy mnóstwo rzeczy. Powszechnie stosuje się tę technikę w przemyśle elektronicznym, maszynowym, instalacyjnym oraz w wyrobach artystycznych. Bez lutowania rozwój technologiczny nie byłby możliwy.
Lutowanie miękkie zachodzi wtedy, kiedy temperatura topnienia lutu wynosi do około 450 stopni C. Taki rodzaj lutowania stosuje się wszędzie tam, gdzie wysoka wytrzymałość połączenia nie ma znaczenia, ale jest istotna jego szczelność i dobra przewodność elektryczna. Najczęściej wykorzystuje się je w przemyśle elektrotechnicznym. Luty miękkie to stopy cyny, antymonu i ołowiu.
Lutowanie twarde zachodzi wtedy, gdy do łączenia elementów używamy spoiw, których temperatura topnienia jest wyższa – od 450 stopni C do 1100 stopni C. Taki rodzaj lutowania jest zdecydowanie bardziej trwały. Łączenia w ten sposób wykonane mają wysoką wytrzymałość. Jako spoiwo najczęściej stosuje się miedź i jej stopy, takie jak brąz czy mosiądz albo stopy miedzi ze srebrem, cynkiem czy niklem. W lutowaniu twardym stosuje się także luty srebrne, które są bardzo wytrzymałe na uszkodzenia mechaniczne, ścinanie, a nawet na działanie kwasów. Wykorzystywane są do łączenia stali węglowej i płytek węglikowych. Luty srebrne mogą być otulone, wtedy świetnie sprawdzą się do lutowania materiałów zrobionych ze stali nierdzewnej, miedzi i niklu. Otulone luty wykorzystuje się do łączenia wielu instalacji, na przykład ciepłej i zimnej wody.
Wróć do bloga
